بسم الله الرحمن الرحیم
این برنامه‌های مجری_عروسکی که سعی میکنند مثلا یه چیزایی به بچه‌ها آموزش بدن بعضی وقتا چرا اینقده تو ذوقند؟
نه اینکه همیشه اینطوری باشه‌ها... من سعی میکنم اکثرشون رو ببینم و بعضاً کارای خوبی هم میکنن... ولی مثلاً همین دیروز داشتم این #رنگین_کمان رو میدیدم... آیتمشون مثل اکثر وقتا راجع به این بود که مثلاً بگند: "بچه ها! چیپس و پفک و حتی بستنی نخورید که اینا ضرر داره و به جاش میوه و لقمه های خونگی بخورید..."
هدف خیلی هم عالی و خوب... حرف هم خیلی درست... و اصلن من خودم که طرفدار تغذیه سنتی و دشمن مواد غذایی صنعتی هستم... ولی وقتی مثلاً #خاله_نرگس میاد و به اون #پنگول که آنتاگونیست مدرن قصه هاست و با حاضر جوابی و مسخره کردن و البته گفتن واقعیتهایی که هیچ جواب قانع کننده‌ای بهش داده نمیشه، تودل‌برو تر و دلنشین‌تره، میگه: "عزیزم! بیا به جای چیپس و پفک، هویج بخور!!" ما حالمون بد میشه و خود بخود میگیم اه اه...چه برسه به بچه ها!
بعدشم شما چی فک کردین وقتی بعد از همین برنامه، تبلیغات رنگارنگ و با شعر و آهنگ پخش میشه که: مکیدن انگشتاااااااااا!.... و اینقده جذابه که همون لحظه بچه‌ات بهت بگه من پفک میخوام!
این البته ماجرایی ست که تو همه زمینه‌ها تکرار میشه.... از فرهنگ و اقتصاد گرفته تا سیاست ... و باز هم من میگم اینا همش بخاطر #بحران_بلاتکلیفی است. بلاتکلیفی ناشی از تناقض میان فرهنگ غالب و اونچه که میدونیم و فهمیدیم درسته ولی چه کنیم که امروز به اون نمیگند باکلاسی و پرستیژی به ارمغان نمیاره!!!
